Şimdiye kadar Wes Anderson'ın dört filmini izlemiştim. Bu da beşinci oldu. Genel olarak filmlerinde çoğu aile içi iletişim kopukluğu nedeniyle anlaşamayan ya da sorun yaşayan karakterler anlatıldı. The Darjeeling Limited ise bunlardan biri. Kullandığı renkler, hatta müziklerin sadece Wes Anderson'a ait olduğunu ve onu özel ve farklı bir yönetmen yaptığını düşünüyorum.
Bu filmde özellikle şelale sahnesini ve son bavul sahnesini beğendim. Bavul sahnesi bana sanki bütün pişmanlıklarından, hayal kırıklarından vazgeçiyorlarmış gibi bir his bıraktı. Kavga sahnesi de komikti.
Wes Anderson'ın aynı oyuncuları oynatması da benim hoşuma gidiyor. Çünkü onlara tamamen farklı roller veriyor ve onlarda o karakterle bürünüp bir önceki karakteri unutturuyorlar. Mesela bu filmde de Jack olarak izlediğim Jason Schwartzman aynı zamanda Rushmore'un başrolü imiş. Bunu film bittikten ve oyunculara göz atarken fark ettim. Kostümler, makyajlar da tabii ki onları farklı bir kişiliğe büründürüyor. Bunun da etkisini inkar edemem. Diğer iki kardeşi canlandıran Owen Wilson ve Adrien Brody de diğer filmlerde rol alan oyunculardı.
Ağabeylerinin sürekli ortancaya onlar babamın eşyaları, bizimde hakkımız var demesi ve yiyecekleri yemeğe kadar karışması da annelerinin yerine geçmeye çalışmasının bir göstergesiydi sanırım. Annelerinin onları yalnız bıraktığından bahsettiler bir sahnede. Onları korumaya çalışır gibiydi. Aynı zamanda ortanca kardeşini de biraz kıskanıyordu. Filmin Hindistan'da geçmesi de güzel bir atmosfer yaratmış.
Kısacası eğer Wes Anderson seviliyorsa izlenilebilecek güzel bir film. En iyi değil bence ama şans verilebilir.
Fimden beğendiğim replikler;
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder