Aslında bu kitabı yaklaşık bir ay önce okudum ve yazısını yazmak için malesef şimdi vakit bulabiliyorum. Neyse geç olsun, güç olmasın!
Canan Tan'ı severim ve şimdiye kadar çıkan çoğu kitabını da okudum : Eroinle Dans, Hasret, Piraye... Romanları insana kitap okumayı sevdiren cinsten. Dili çok sade ve Türkiye'den bildiğimiz hikayeleri anlatması, ama yine de okurken insanı merak ettirmesi bence onun kitaplarının orijinalliğini gösteriyor.
Pembe ve Yusuf, Canan Tan'ın en sevdiğim kitabı olmadı belki, ancak yine de okurken keyif aldım ve sıkılmadım. Diğerler romanlarında da varolan ezilmiş kadın figürü bunda da vardı ve yüreğimi burktu okurken. Ve yeniden anladım ki, "Türkiye'de kadın olmak çok zor!".
Kitaptan Notlar ;
Köklerinden koparılmış bir ağaç farklı bir coğrafyada, farklı iklimlerde yeniden kök verip aynı canlılıkta hayatiyetini sürdürebilir mi?
İnsanıyla güzeldir şehirler, koynunda yaşayanlarıyla.
Çok istediğin bir şey olmazsa boşlukta asılı kalırsın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder